Leonie Voragen: ‘Transformeren is een continu leerproces’
Met twee opgroeiende kinderen bevind ik me voortdurend in een staat van bewuste onbekwaamheid. Mijn ervaring is dat ouderschap vraagt om continue aanpassing aan nieuwe situaties, zeker nu mijn jongens in de pubertijd terecht zijn gekomen. Genderissues, verliefdheden, middelengebruik, uitgaansperikelen, ik merk dat ik geconfronteerd word met steeds weer nieuwe situaties en vragen waar ik me tot moet verhouden en waar ik in rap tempo van leer of over moet leren.
Ouderschap is een spannende reis met uitdagingen waar ik niet altijd evenveel invloed op heb. Maar ondanks die uitdagingen is het een ontzettend waardevol avontuur, want naast de nodige puberperikelen zijn er namelijk ook veel mooie momenten en hebben we het samen goed. Ik heb wel geleerd dat dit alles alleen maar gaat als ik voldoende meebeweeg, samenwerk met mijn man, we onszelf lerend opstellen, en tegelijkertijd duidelijk zijn over wat onze grenzen zijn. Dit vraagt dat ik er tijd voor vrijmaak, me verdiep in de vraagstukken die langskomen, deze zonder direct oordeel tegemoet treedt en vooral in gesprek blijf. In een druk gezinsleven levert dit natuurlijk voortdurend uitdagingen op en gaat dit lang niet altijd goed. Voor velen een herkenbaar iets, vermoed ik.
Transformeren kun je leren
Je zou kunnen zeggen dat het ouderschap me iets leert over transformeren en wat dat vraagt van mijzelf en mijn omgeving. Het is een continu leerproces waarbij je van tevoren eigenlijk niet precies weet waar je aan begint en je kunt het nooit 100 procent goed doen. Maar bovenal is het een langdurig proces dat je beter niet alleen aangaat. Het vraagt om reflectie op mijn handelen en daar waar nodig aanpassing. En hier ligt voor mij de parallel met transformeren. Want ook een transformatie is een leerproces waarin we onderkennen dat we niet precies weten waar we naartoe gaan en hoe we dit avontuur vorm moeten geven. Het enige dat we met elkaar concreet kunnen afspreken, zijn de doelen die we willen behalen en het feit dat we gaandeweg reflecteren op hoe we het met elkaar doen. Het helpt dan wel als we een aantal mijlpalen en maatstaven met elkaar benoemen (zoals de ‘Oei ik Groei’ dat doet voor beginnende opvoeders) en ondersteuning daarop realiseren (zoals de GGD of het onderwijs dat doen voor onze jeugd).
Als ouders weten we allemaal dat het ouderschap veel vraagt en dat we erin moeten investeren. Misschien moeten we ook onderkennen dat transformeren veel vraagt, dat we het er niet even bij kunnen doen en soms wat extra hulp nodig hebben. Het is een langdurig proces dat van alle betrokken reflectievermogen en aanpassing vraagt. Dit vereist aandacht, geduld en daar waar nodig begeleiding. Als HealthKIC ondersteunen we hier graag bij, maar dat wil niet zeggen dat wij exact weten hoe het moet. Net als bij ouderschap is er geen opleiding hoe te transformeren omdat het van iedereen iets anders vraagt. Wel is er een aantal mijlpijlen en maatstaven te benoemen en is het mogelijk om een routekaart uit te stippelen. Daarbij houden we in ons achterhoofd dat er steeds situaties kunnen ontstaan die ons noodzaken de route aan te passen, net zoals bij het ouderschap.
Volg onze ontwikkelingen
HealthKIC bevindt zich in een continu leerproces. Dit vraagt van ons en van onze partners dus ook om reflectie en aanpassingsvermogen. Benieuwd hoe dit eruitziet? Houd onze nieuwsbrief en LinkedIn-pagina in de gaten.
Leonie Voragen, directeur HealthKIC
